Na een week radiostilte
Door: Eva De Jong
Blijf op de hoogte en volg Eva
09 Oktober 2012 | Zambia, Choma
pff, dit verslag had vrijdagmiddag al online moeten staan, maar helaas had ik al die tijd geen internet.. Daarom bij deze alsnog het verslag van vorige week tot en met vrijdag, het volgende verhaal van vrijdagmiddag tot nu is in the making.. Ik heb veel meegemaakt dus zal zo snel mogelijk weer van me laten horen!
People,
Vandaag is de dag dat we allemaal in tweetallen vertrekken naar de villages.. We gaan een weekend echt de rimboe in, leven bij de locals. Het leven ervaren zoals het hier echt is, ik ben ontzettend benieuwd..
De laatste keer dat ik een verslag heb geschreven, was dinsdag, dus ik zal kort vertellen wat er woensdag en donderdag is gebeurd. Woensdag had niemand van ons dienst in het ziekenhuis, we hadden toen namelijk ’s ochtends en ’s middags college. ’s Ochtends hadden we van half 9 tot 12 uur college van GertJan en ’s middags werd het college gegeven door een Zambiaanse apotheker, die ons vertelde hoe het hier allemaal gaat met het verstrekken van medicatie en dergelijke. We zouden na college eigenlijk met z’n alle naar de watertoren gaan om die te beklimmen en van het uitzicht te genieten, maar de meerderheid voelde zich niet lekker dus uiteindelijk zijn alleen Bart, Frank, Lucas, Wieteke en Annet gegaan. We hadden allemaal last van buikpijn, misselijkheid en diarree dus we hebben lekker een filmpje gekeken. We hadden trouwens dinsdag bijgehouden hoe vaak we met z’n alle naar het toilet waren geweest en de teller stond toen geloof ik op 42x, kan je je voorstellen..
Vervelend genoeg heb ik nog steeds veel last van m’n darmen, ik hoop dat dat vanmiddag over is aangezien we straks helemaal in de the middle of nowhere zitten.. Ik neem dus ook m’n Imodium en pijnstillers mee voor de zekerheid.
Gisteren was de eerste dag dat ik helemaal vrij was! Ik had voor het eerst het ontbijt overgeslagen en was van plan om lekker uit te slapen. Dit lukte niet echt; ik werd wakker toen de rest opstond, ben pas na half 8 weer in slaap gevallen en was om 9 uur alweer wakker omdat ik weer diarree had. Toen ben maar even gaan whatsappen en daarna ben ik lekker in de zon gaan zitten, de temperatuur loopt steeds meer op hier, het is nu zeker 40 graden en het wordt steeds warmer. Verder hebben we lekker allemaal veel tijd op de wc doorgebracht. College ging gisterenmiddag niet door dus we hebben lekker een rustig middagje gehad. Om 6 uur zijn we Merel en Beauty op gaan halen en zijn we naar het ‘restaurant’ gegaan, helaas is Leo thuisgebleven omdat ze met hele heftige migraine op bed lag
We hebben lekker pizza gegeten en soort van hamburgers, salade en frietjes, maar die waren niet echt lekker. Wat echt supersuperjammer was, was dat de Cola op was, en ook de Fanta.. Ze hadden alleen maar koffie, thee, water een soort van limonade die gelukkig wel oke was, maar shit, wat miste ik de Cola. De weg terug naar huis was pik- en pikdonker, de maan was nog niet opgekomen en er is in de wijde omtrek geen lichtje te zien. Wel heb ik nog nooit in m’n leven zo’n mooie sterrenhemel gezien, de Melkweg was zelfs prachtig zichtbaar. Was echt prachtig, ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Opeens hoorde ik onderweg stemmen achter ons, maar natuurlijk zagen we helemaal niks. Gelukkig hadden we Beauty bij ons, die uiteraard Tonga spreekt en een gesprek aanknoopte met de twee mannen die achter ons aan liepen. Ze bleken dronken te zijn, en we werden snel door Merel en Beauty vermaand om links op de weg te gaan lopen, omdat dronken mannen hier blijkbaar nogal een neiging hebben tot het ‘zwanger maken van vrouwen’ en prostituees lopen hier blijkbaar aan de rechterkant van de weg. Dit doen ze zodat ze ‘mogelijke klanten’ tegemoet kunnen zien komen. Gelukkig liepen de mannen bij een splitsing van de weg de andere kant op en waren we van ze af. We zijn veilig thuisgekomen. Ik heb vervolgens nog een hele lange tijd buiten gezeten om van de sterren te genieten. Ik heb 4 vallende sterren gezien en dus ook 4 mensen mogen doen. Toen de maan opkwam, was de pracht van de sterrenhemel weg, maar de maan was prachtig oranje en groot.
Vanmorgen ben ik met Wieteke naar de O.K. gegaan, maar er was weinig te doen, dus om half 10 waren we weer terug. Er was een vrouw met een partiële miskraam waarbij de baarmoeder moest worden leeggehaald, een oude man met lepra waarbij z’n wonden verzorgd moesten worden en het meisje van 7 dat van de week is binnengebracht op de Female Ward met zeer ernstige brandwonden. Haar jurkje is in de fik gevlogen, terwijl ze haar kleine broertje of zusje in een doek op haar rug had, dat kleintje ligt met brandwonden op de kinderafdeling, maar ik hoorde dat die er beter aan toe is dan dit meisje. Het greep me heel erg aan, en ik heb toen ik thuis kwam net voor het eerst wat tranen weg moeten vegen. De armen, de hele borst en de buik en de bovenbenen van het meisje zijn totaal verbrand, het ziet er echt afschuwelijk uit. Ze had ook zo veel pijn, het brak m’n hart om haar te zien. Ze is voor 35-40% verbrand en haar overlevingskansen hier in Zambia zijn niet groot. Ze hebben haar onder narcose gebracht, het verband eraf gehaald, de wonden ontsmet en er ontsmettende zalf opgesmeerd. Verder hebben ze het niet eens meer opnieuw verbonden, omdat dat geen zin heeft. De handjes van het meisje zijn ook helemaal dik en haar vingertjes zijn helemaal krom getrokken. Hartverscheurend, ik krijg het beeld niet uit m’n hoofd. Daarbij kwam ook nog dat de Amerikaanse arts vertelde dat als dit meisje in Amerika patiënt was geweest, ze haar vandaag volledige huidtransplantaties zouden hebben gegeven, waardoor haar kansen enorm zouden stijgen. Maar hier kan dat gewoon niet, het meisje wordt gewoon met open wonden terug op de afdeling gelegd, er is hier gewoon niks meer mogelijk.. Daarna vertelde Dr. Spurrier ook nog dat een van de kleine ventjes op de Male Ward met extreme brandwonden is overleden. Ik ben vervolgens gaan kijken, omdat ik wist dat er twee ventjes met brandwonden lagen, maar ik kon ze allebei niet vinden.. Bah, wat een klotedag..
Ik krijg net te horen dat ik naar het dorpje Mizinga ga dit weekend en mijn gastheer heet Conceptor Chuumbwa, samen met Iris ben ik dit weekend op hun aangewezen. Om 2 uur komen de families ons hier ophalen, dus ik ga zo m’n spullen inpakken en douchen, want dat zal de komende twee dagen niet mogelijk zijn denk ik zo. Dit is dus voorlopig even het laatste wat jullie van me horen, ik heb de komende dagen geen internet in de rimboe.. Tot over een paar daagjes, dan zullen jullie weer op de hoogte worden gehouden van alles wat ik heb meegemaakt bij mijn gastgezin!
Liefs Eef
People,
Vandaag is de dag dat we allemaal in tweetallen vertrekken naar de villages.. We gaan een weekend echt de rimboe in, leven bij de locals. Het leven ervaren zoals het hier echt is, ik ben ontzettend benieuwd..
De laatste keer dat ik een verslag heb geschreven, was dinsdag, dus ik zal kort vertellen wat er woensdag en donderdag is gebeurd. Woensdag had niemand van ons dienst in het ziekenhuis, we hadden toen namelijk ’s ochtends en ’s middags college. ’s Ochtends hadden we van half 9 tot 12 uur college van GertJan en ’s middags werd het college gegeven door een Zambiaanse apotheker, die ons vertelde hoe het hier allemaal gaat met het verstrekken van medicatie en dergelijke. We zouden na college eigenlijk met z’n alle naar de watertoren gaan om die te beklimmen en van het uitzicht te genieten, maar de meerderheid voelde zich niet lekker dus uiteindelijk zijn alleen Bart, Frank, Lucas, Wieteke en Annet gegaan. We hadden allemaal last van buikpijn, misselijkheid en diarree dus we hebben lekker een filmpje gekeken. We hadden trouwens dinsdag bijgehouden hoe vaak we met z’n alle naar het toilet waren geweest en de teller stond toen geloof ik op 42x, kan je je voorstellen..
Vervelend genoeg heb ik nog steeds veel last van m’n darmen, ik hoop dat dat vanmiddag over is aangezien we straks helemaal in de the middle of nowhere zitten.. Ik neem dus ook m’n Imodium en pijnstillers mee voor de zekerheid.
Gisteren was de eerste dag dat ik helemaal vrij was! Ik had voor het eerst het ontbijt overgeslagen en was van plan om lekker uit te slapen. Dit lukte niet echt; ik werd wakker toen de rest opstond, ben pas na half 8 weer in slaap gevallen en was om 9 uur alweer wakker omdat ik weer diarree had. Toen ben maar even gaan whatsappen en daarna ben ik lekker in de zon gaan zitten, de temperatuur loopt steeds meer op hier, het is nu zeker 40 graden en het wordt steeds warmer. Verder hebben we lekker allemaal veel tijd op de wc doorgebracht. College ging gisterenmiddag niet door dus we hebben lekker een rustig middagje gehad. Om 6 uur zijn we Merel en Beauty op gaan halen en zijn we naar het ‘restaurant’ gegaan, helaas is Leo thuisgebleven omdat ze met hele heftige migraine op bed lag
We hebben lekker pizza gegeten en soort van hamburgers, salade en frietjes, maar die waren niet echt lekker. Wat echt supersuperjammer was, was dat de Cola op was, en ook de Fanta.. Ze hadden alleen maar koffie, thee, water een soort van limonade die gelukkig wel oke was, maar shit, wat miste ik de Cola. De weg terug naar huis was pik- en pikdonker, de maan was nog niet opgekomen en er is in de wijde omtrek geen lichtje te zien. Wel heb ik nog nooit in m’n leven zo’n mooie sterrenhemel gezien, de Melkweg was zelfs prachtig zichtbaar. Was echt prachtig, ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Opeens hoorde ik onderweg stemmen achter ons, maar natuurlijk zagen we helemaal niks. Gelukkig hadden we Beauty bij ons, die uiteraard Tonga spreekt en een gesprek aanknoopte met de twee mannen die achter ons aan liepen. Ze bleken dronken te zijn, en we werden snel door Merel en Beauty vermaand om links op de weg te gaan lopen, omdat dronken mannen hier blijkbaar nogal een neiging hebben tot het ‘zwanger maken van vrouwen’ en prostituees lopen hier blijkbaar aan de rechterkant van de weg. Dit doen ze zodat ze ‘mogelijke klanten’ tegemoet kunnen zien komen. Gelukkig liepen de mannen bij een splitsing van de weg de andere kant op en waren we van ze af. We zijn veilig thuisgekomen. Ik heb vervolgens nog een hele lange tijd buiten gezeten om van de sterren te genieten. Ik heb 4 vallende sterren gezien en dus ook 4 mensen mogen doen. Toen de maan opkwam, was de pracht van de sterrenhemel weg, maar de maan was prachtig oranje en groot.
Vanmorgen ben ik met Wieteke naar de O.K. gegaan, maar er was weinig te doen, dus om half 10 waren we weer terug. Er was een vrouw met een partiële miskraam waarbij de baarmoeder moest worden leeggehaald, een oude man met lepra waarbij z’n wonden verzorgd moesten worden en het meisje van 7 dat van de week is binnengebracht op de Female Ward met zeer ernstige brandwonden. Haar jurkje is in de fik gevlogen, terwijl ze haar kleine broertje of zusje in een doek op haar rug had, dat kleintje ligt met brandwonden op de kinderafdeling, maar ik hoorde dat die er beter aan toe is dan dit meisje. Het greep me heel erg aan, en ik heb toen ik thuis kwam net voor het eerst wat tranen weg moeten vegen. De armen, de hele borst en de buik en de bovenbenen van het meisje zijn totaal verbrand, het ziet er echt afschuwelijk uit. Ze had ook zo veel pijn, het brak m’n hart om haar te zien. Ze is voor 35-40% verbrand en haar overlevingskansen hier in Zambia zijn niet groot. Ze hebben haar onder narcose gebracht, het verband eraf gehaald, de wonden ontsmet en er ontsmettende zalf opgesmeerd. Verder hebben ze het niet eens meer opnieuw verbonden, omdat dat geen zin heeft. De handjes van het meisje zijn ook helemaal dik en haar vingertjes zijn helemaal krom getrokken. Hartverscheurend, ik krijg het beeld niet uit m’n hoofd. Daarbij kwam ook nog dat de Amerikaanse arts vertelde dat als dit meisje in Amerika patiënt was geweest, ze haar vandaag volledige huidtransplantaties zouden hebben gegeven, waardoor haar kansen enorm zouden stijgen. Maar hier kan dat gewoon niet, het meisje wordt gewoon met open wonden terug op de afdeling gelegd, er is hier gewoon niks meer mogelijk.. Daarna vertelde Dr. Spurrier ook nog dat een van de kleine ventjes op de Male Ward met extreme brandwonden is overleden. Ik ben vervolgens gaan kijken, omdat ik wist dat er twee ventjes met brandwonden lagen, maar ik kon ze allebei niet vinden.. Bah, wat een klotedag..
Ik krijg net te horen dat ik naar het dorpje Mizinga ga dit weekend en mijn gastheer heet Conceptor Chuumbwa, samen met Iris ben ik dit weekend op hun aangewezen. Om 2 uur komen de families ons hier ophalen, dus ik ga zo m’n spullen inpakken en douchen, want dat zal de komende twee dagen niet mogelijk zijn denk ik zo. Dit is dus voorlopig even het laatste wat jullie van me horen, ik heb de komende dagen geen internet in de rimboe.. Tot over een paar daagjes, dan zullen jullie weer op de hoogte worden gehouden van alles wat ik heb meegemaakt bij mijn gastgezin!
Liefs Eef
-
09 Oktober 2012 - 16:52
Eva De Jong:
Lieve mensen,
bij deze wil ik nog even laten weten dat ik het ontzettend fijn en leuk vind om al jullie superreacties te lezen!!
Ik voelde me best een beetje rot omdat ik al een week geen contact had gehad doordat internet eruit lag, maar toen ik net weer in kon loggen en alle mooie dingen las die jullie hebben geschreven, was ik meteen weer blij!
Ik mis jullie, mama, bertje, m'n boo, zussie en zwager, lieve opa en oma, opaatje Klaas, cheffiess, alle lieve vriendinnetjes, tante, nichtje, Marcia en Yank, ex-collegaatjes, familieleden, lieve hockeyteamgenootjes, en iedereen die verder heeft gereageerd, zo super om te weten dat jullie zo met me meeleven!!
Ik mis jullie, ik heb het hier geweldig, maar ik kijk nu al uit naar het moment dat ik jullie weer kan zien en knuffelen en al m'n verhalen kan vertellen! Ik zet snel m'n nieuwe blog van het weekend in de rimboe er weer op!
Tot snel dotjes, ik hou van jullie!!! -
09 Oktober 2012 - 16:53
Eva De Jong:
En heel veel liefde en speciale kussen voor mijn lieverds Abe en Marianne, ik hou van jullie! -
09 Oktober 2012 - 17:09
Cheffies:
Super leuk verslag weer meid maar wel aan de goede kant van de weg blijven lopen hoor!
We hopen dt je heel veel leert maar probeer wel de probleengevallen van je af te zetten want je kunt tenslotte niet iedereen helpen. Wij zijn een paar dagen weg geweest met dick en mieke naar duitsland wat natuurlijk super gezellig was. Kijk in iedergeval wel uit in de rimboe voor ik weet niet wat voor enge beesten allemaal en dat je niets oploopt hoor.
Nu een kus van ons allemaal en wemissen je wel heel erg maar het vliegt wel om deze 8 weken hoor!
Kus van de cheffies -
09 Oktober 2012 - 17:54
Judith:
Hey lief nichtje,
Ik zie dat het erg zwaar is en af en toe wel moeilijk idd!
Hoop dat het met jou alweer richting de betere kant gaat, want ziek zijn in de rimboe is niets.
Ik wil je nog heel veel succes wensen en tot snel weer meisie!
Kus love u -
09 Oktober 2012 - 18:41
Iris:
Hee lief,
Wat super om te lezen weer hoe het was.. Begon me alzorgen te maken, omdat je niet reageerde haha.. Ben heel benieuwd hoe het in de rimboe zal zijn!
Hoop dat je darmen snel ophouden en beter zijn!
Heel veel plezier bij de Locals en ik kijk uit naar je volgende berichtje!
Dikke kus lieverd! -
09 Oktober 2012 - 18:41
Iris:
Hee lief,
Wat super om te lezen weer hoe het was.. Begon me alzorgen te maken, omdat je niet reageerde haha.. Ben heel benieuwd hoe het in de rimboe zal zijn!
Hoop dat je darmen snel ophouden en beter zijn!
Heel veel plezier bij de Locals en ik kijk uit naar je volgende berichtje!
Dikke kus lieverd! -
09 Oktober 2012 - 21:34
Conny:
Lieve Eef,
Wat zal dat frustrerend geweest zijn dat je niet op internet kon. Kun je nagaan hoe verwend wij hier zijn maar zeker hoe goed wij het hier hebben en hoe goed de medische wereld hier in het westen is. Uit je verhalen te lezen valt het niet mee om al dat leed te moeten aanzien. Des te meer is de waarde en kennis van jullie groepje waarschijnlijk zeer welkom daar in de rimboe. Ik snap wel dat de mensen erg dankbaar zijn naar jullie toe, waarschijnlijk zien ze jullie als een soort van "Goden". Fijn als je daar al dingen kunt uitvoeren die je in je opleiding hebt geleerd.
Wel jammer dat jullie allemaal geveld zijn door het "toiletvirus".
Ik wens je nog weer veel wijsheid en leerzame momenten toe. En Eef wij missen jou ook hoor en zijn blij als ons team weer compleet is. xxx van Viv en mij -
09 Oktober 2012 - 21:42
Tonnie Snoeren-Proosten.:
Hoi Eva.
Jeetje, wat maak je toch veel mee. Ik vind het allemaal prachtig. Behalve die rot buikpijn dan.
Vol verwachting kijk ik naar het volgend verslag uit. Ik ben benieuwd hoe je het maakt in de rimboe,
ik hoop wel dat het hele lieve mensen zijn waar je dan bent.
Verder heel veel groetjes Eva en beleef intens wat je meemaakt.
Houdoe en pas goed op jezelf hoor!!!!!!!!!!!
Tonnie Snoeren. -
09 Oktober 2012 - 23:59
Derrick:
Hoi Eef,
Wauw!
Het is echt een reallity check!
Zelfs voor mij als lezer. :-)
En ik heb niet eens diaree!
Geweldig wat je doet en wat je (nu al) voor die mensen kan betekenen.
En volgens mij heb je het zo druk dat ik het al knap vind dat je sowieso tijd hebt om te schrijven.
Als ik jou was zou ik me zeker niet bezwaard voelen over "nu pas schrijven".
Liefs,
Derrick -
09 Oktober 2012 - 23:59
Derrick:
Hoi Eef,
Wauw!
Het is echt een reallity check!
Zelfs voor mij als lezer. :-)
En ik heb niet eens diaree!
Geweldig wat je doet en wat je (nu al) voor die mensen kan betekenen.
En volgens mij heb je het zo druk dat ik het al knap vind dat je sowieso tijd hebt om te schrijven.
Als ik jou was zou ik me zeker niet bezwaard voelen over "nu pas schrijven".
Liefs,
Derrick -
09 Oktober 2012 - 23:59
Derrick:
Hoi Eef,
Wauw!
Het is echt een reallity check!
Zelfs voor mij als lezer. :-)
En ik heb niet eens diaree!
Geweldig wat je doet en wat je (nu al) voor die mensen kan betekenen.
En volgens mij heb je het zo druk dat ik het al knap vind dat je sowieso tijd hebt om te schrijven.
Als ik jou was zou ik me zeker niet bezwaard voelen over "nu pas schrijven".
Liefs,
Derrick -
10 Oktober 2012 - 19:15
Tonny:
Hoi Eef,
Het was leuk om je gisteren via skype gesproken te hebben.
Ik had het verhaal van het meisje nog niet gelezen. Ik wist toen nog niet dat je dit verslag er
op had gezet.
Ik dacht dat het één van die jongetjes was. Daarna heb ik je stuk gelezen.
Ik ga zo hardlopen op de loopband.
Ik doe vandaag 50 minuten op 9 km. Dan kan ik die 10 km op de 28e wel lopen denk ik.
Ik kijk uit naar het 2e deel van het verslag.
Fijne avond!
Dikke kussen bert en mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
