samenvatting en de laatste dingetjes

Lieve mensen!
Het is ruim 2 weken geleden dat ik m’n laatste blog plaatste, ik heb het schrijven sindsdien namelijk telkens uitgesteld. In eerste instantie kwam dat omdat ik in Livingstone en Botswana geen internet had en vervolgens gebeurde er in Lusaka niet zo veel spectaculairs waardoor ik weinig motivatie had. Het is nu ondertussen ons laatste dagje hier, vanavond vertrekken we.. Sinds vandaag is het geen lekker weer meer, het begint te regenen dus vond ik dit een goed moment om nog even wat dingetjes op te schrijven.

In mijn laatste blog vertelde ik dat we weggingen uit Macha op dinsdag, we hadden onze presentaties allemaal met succes afgerond en stonden vol adrenaline om 10.30 op Danny te wachten. Helaas is dit een echte Afrikaan, dus stiptheid is niet van levensbelang. Na een telefoontje en nog eventjes wachten, was hij er uiteindelijk rond kwart over 11, niet met een busje maar met 2 grote auto’s. We moesten opsplitsen, ik zat gezellig in de auto met Wietje, Annet, Stieneke, Inge en Leo. Tijdens de rit naar Livingstone hebben we de zogenaamde boerenteller opgericht. Stieneke, Wiet en ik leveren de grootste bijdrage, maar ook Annet en Inge laten af en toe een boertje. Op dit moment, dus 2 weken na het start, staat de teller op maar liefst 1682 boeren. Het is een ware competitie geworden! Maar goed, om terug te komen op de reis, deze verliep heel voorspoedig, we hadden ook haast omdat we om 3 uur in Livingstone moesten zijn voor de Booze Cruise. Onderweg moesten we een aantal keer remmen voor overstekende bavianen, superleuk! We hadden nog geen apen en andere spannende dieren gezien dus we waren enorm enthousiast.

Rond half 3 arriveerde we in Livingstone, bij Jollyboys backpackers, een superleuk hostel. Een leuke bar, een zwembad, bubbelbad en heeeeeerlijke loungeplekken met kussens. Je waant je hier een beetje in de jungle, echt een aanrader! Ik heb er foto’s van gemaakt dus die krijgen jullie uiteraard allemaal te zien. We dropten onze spullen in de kamer en regelde wat zaken bij de receptie en we waren precies op tijd klaar om nog met de Booze Cruise mee te gaan. Met een busje werden we naar het National Park gebracht, en ineens stonden we uit te kijken op de Zambezi River. Eindelijk kon de rest van ons avontuur beginnen, iedereen had hier zo naar uitgekeken en het was voor ons allemaal ook echt even tijd voor een paar daagjes genieten en ontspannen. De boottocht was heerlijk, drankjes vloeide rijkelijk en ook was er een lekker bbq aan boord. De zonsondergang was prachtig en we hebben een eerste glimp opgevangen van een groep nijlpaarden en in de verte een krokodil. Ook liepen er aan de kant weer bavianen en ook hadden we een zebra gespot. Achteraf is dit niks vergeleken met wat we allemaal nog zouden gaan zien, maar voor dat moment was het geweldig.
Na de cruise, die rond 7 uur eindigde, hadden we de smaak allemaal flink te pakken en we besloten dan ook om naar de Fezbar te gaan. We hadden gezien dat de cocktails op woensdagavond maar 10.000 kwacha kostte, wat $2,- betekent. Het eerste slachtoffer was Iris, bij haar ging redelijk vroeg het licht uit, maar dat kon de pret niet drukken. Het was een ontzettend gezellige avond, leuke muziek en eindelijk een keertje feesten. We hebben het niet te laat gemaakt omdat we de volgende dag om kwart voor 8 opgehaald werden om te gaan raften.
’s Ochtends hebben we nog snel kunnen ontbijten, de een nog gaarder dan de ander en Iris met een flinke kater. Over het raftavontuur zal ik niet te uitgebreid vertellen, ik heb er namelijk heel veel foto’s en een film van, die zeggen meer dan 1000 woorden. Wel kan ik zeggen dat ik nog nooit in m’n leven zoiets moois heb gezien en dat ik het voor geen goud had willen missen ook al werd het op een gegeven moment best heftig. De Zambezi rivier is de bekendste raft-wedstrijdrivier ter wereld, de stroomversnellingen doen hun namen eer aan. Ik ben één keer in m’n eentje uit de boot gevallen tijdens een heftig stuk, waarbij ik meegesleurd werd door de stroming en meerdere keren onder water werd getrokken. Best wel eng was het, water is zo sterk dat je geen schijn van kans maakt. Ik was erg blij met m’n zwemvest en m’n helm en ik werd uiteindelijk door een safety-kajaker gered. Bij de 8ste stroomversnelling ging het helemaal mis, onze boot sloeg om, waardoor Bart bovenop mijn hoofd viel toen ik nog in de boot zat. Hij raakte me met z’n volle lichaam op m’n neus en m’n lip, dit staat ook precies op film en foto’s toevallig. De boot kapseisde en iedereen lag in het water, ik hield me met Annet en Nicole nog aan het touw van de boot vast, Frank, Wieteke en Bart waren los. Toen onze captain zonder waarschuwing de boot terug omdraaide, kwamen wij alle drie onder de boot terecht, dat was supereng. Annet had ontzettend veel water binnen gekregen, toen ik weer in de raft lag merkte ik dat ik een flinke bloedneus en een hele dikke open lip had. Nicole had Annet vast en schreeuwde dat we haar uit het water moesten halen. Dit deden we dan ook snel en Annet moest even flink bijkomen. Gelukkig ging het vrij snel weer goed met haar en konden we weer verder. Het was me het avontuur wel, en na het raften moesten we nog de kloof omhoog beklimmen om bij de bus te komen, dit was een heftige beproeving, iedereen was uitgeput en het was ontzettend heet.
Na het raften hadden we nog iets op het programma staan, namelijk Devil’s Pool. We waren bijna te laat voor de activiteit, maar gelukkig was er nog een gids teruggekomen om ons mee te nemen op weer een nieuw avontuur. We gingen wandelen bovenaan de Victoria Falls, adembenemend. Bovenaan de watervallen is een klein bad, als je hier in ligt is een klein muurtje het enige wat tussen jou en een waterval van 107 meter hoog inzit. We moesten hier inspringen en ons dan allemaal bij dat muurtje in het water verzamelen, als je iets te ver naar rechts springt, word je door de stroming meegenomen en is het einde verhaal. Ik was best wel bang moet ik zeggen, maar het was zo geweldig om te doen. Als allerlaatste ben ik het water ingegaan en vervolgens werden we allemaal om de beurt over de rand van de waterval gehangen. De ene Afrikaan houdt nonchalant je benen vast terwijl de andere helemaal op het randje staat om foto’s van je te maken.
Hierna zijn we weer helemaal over de rand van de watervallen terug gelopen, ik waande me echt in een paradijs en kon nauwelijks geloven dat ik echt bovenaan de Victoria Falls liep.
Die avond waren we helemaal kapot, dus we zijn ergens even een hamburger gaan eten, hebben daarna nog wat gechilld op de kussens en zijn redelijk op tijd gaan slapen. De volgende dag werden we om 7 uur al opgehaald, de tweedaagse safari ging van start!! We reden in een klein uurtje naar de grens, waar we allemaal de auto uit moesten voor paspoortcontrole en een Botswana stempel, daar ben ik zo trots op haha! Vervolgens werden we met een bootje over de grens gebracht, aan de andere kant van het water lag Botswana dan echt op ons te wachten. Daar werden we opgehaald door twee echte safaritrucks, op naar de wilde dieren!
Helaas moest de groep in tweeën verdeeld worden, maar ik zat uiteindelijk gezellig bij Wiet, Frank en Justin in de truck. De details van de safari vertel ik jullie het liefst in real life, ik heb prachtige foto’s die ik jullie zo graag wil laten zien. Een selectie van de dieren die we hebben gezien kan ik wel noemen; zebra’s, impala’s, buffels, gieren, arenden, krokodillen, nijlpaarden, ibissen, leeuwen, luipaarden, pelikanen, giraffen, jakhalzen, olifanten, kudu’s en nog veel meer. We begonnen de safari trouwens met een boottocht op de Zambezi rivier, aan de ene kant had je Botswana en de overkant was Namibië. Tegen het begin van de avond begon het te regenen en zagen we in de verte enorme onweersbuien, ook zagen we dat aan de overkant van de rivier de bliksem was ingeslagen en een flinke brand had veroorzaakt. Het was ontzettend spectaculair, zeker toen we met de jeeps keihard gingen racen toen de hel echt losbarstte. Het werd ondertussen ook donker toen we bij het tentenkamp aankwamen waar we de nacht zouden doorbrengen. Midden in de wildernis stonden een aantal tentjes waar we in tweetallen in gingen slapen. Er werd heerlijk eten voor ons gemaakt en we zaten met z’n allen in een kring rond het kampvuur. We werden ontzettend goed vermaakt met traditionele Afrikaanse dans en mysterieuze raadsels. Het weer viel wel tegen en werd uiteindelijk steeds erger, Wiet en ik waren erg moe dus zijn op een gegeven moment naar bed gegaan. Toen we in onze tent lagen begon het keihard te spoelen en te onweren, dat was best spannend. De kou en het water kwam op een gegeven moment door het doek heen waardoor ik in een natte deken lag. Het was dus echt overleven in de wildernis, een spannende nacht met voor mij vrij weinig slaap haha.
De tweede dag van de safari was ook weer erg leuk, we hebben zo ontzettend veel gezien, het was echt geweldig. De gidsen vertelden dat we heel veel geluk hadden dat we zowel leeuwen als een luipaard hadden gezien, omdat die zich meestal goed verschuilen.
Toen we uiteindelijk na de safari weer terugkwamen in Jollyboys hebben we ons even lekker opgefrist en zijn we vervolgens lekker uiteten gegaan. We gingen naar café Zambezi waar ik een heerlijke pizza met gekarameliseerde ui heb gegeten. Ook heb ik krokodillenvlees gegeten, dit smaakte me eigenlijk best goed!
Na het eten zijn we weer naar de Fezbar gegaan, het was zaterdagavond dus tijd voor een feestje! Het was weer ontzettend gezellig, we hebben een heerlijke avond gehad.
De volgende ochtend was het helaas alweer tijd voor ons om te vertrekken naar Lusaka. Maar eerst gingen we nog Microlighten, in een minivliegtuigje over de Victoria Falls en de Zambezi river vliegen. Je zit met de piloot samen in het ding en het is helemaal open, supergaaf. Er zijn aan boord 200 foto’s gemaakt, dus ook dit kan ik met beelden ondersteunen gelukkig!
Na het microlighten kwam Danny ons ophalen en zijn we rond half 11 vertrokken naar Lusaka, een rit die ongeveer 8 uur ging duren. Iedereen was redelijk gaar toen we uiteindelijk rond 7 uur, half 8 bij Kalulu backpackers aankwamen.
Het verhaal over Lusaka vertel ik jullie allemaal nog, ik schrijf het nog wel op maar daar heb ik nu geen tijd meer voor. We hebben hier redelijk veel vrije tijd gehad dus dat beviel wel goed. We hebben lekker aan het zwembad gelegen, zijn lekker uit eten geweest, zelfs naar de bioscoop, we zijn gaan stappen. In het ziekenhuis viel het hier in eerste instantie erg tegen, het was allemaal ontzettend slecht geregeld en de eerste week stond ik op een hele saaie afdeling waarbij ik alleen maar op een stoel heb gezeten. Gisteren en eergisteren waren wel twee hele mooie dagen, ik stond deze week gelukkig op de kinderafdeling, zodat ik toch nog even helemaal in m’n element was. Wel was dinsdag een ontzettend heftige dag, we hebben heel erg veel meegemaakt, ik vertel jullie dit liever in real life, maar het heeft grote impact op ons gehad. Na onze shift hebben we (Nicole, Annet, Bart, Justin en ik) alles er even uitgegooid en wat traantjes gelaten, dit luchtte gelukkig wel op. We zijn uiteindelijk met z’n zessen uit eten gegaan en hadden afgesproken om daarna ons verdriet eens flink weg te gaan drinken, nou dat hebben we gedaan! De wodka vloog er doorheen, zo erg dat Bart en Nicole de volgende ochtend vrijwillig hun plek op de kinderafdeling afstonden om in bed te blijven liggen haha. Ik ben toen met Wietje, Leo, Annet en Justin gegaan en het was weer een mooie dag. We hebben de sikkelcelafdeling gezien, de tuberculose afdeling, de oncologie afdeling, de eerste hulp en de intensive care.
Gisterenavond had de baas hier van Kalulu, Sean, voor ons een afscheidsfeest georganiseerd. Er was een dj geregeld en heerlijk vlees voor op de bbq. We hebben er echt een supergezellige avond van gemaakt en zijn uiteindelijk om half 6 naar bed gegaan.
Nu zitten we lekker met z’n allen de laatste cupasoupjes op te eten, en we hebben het koud. Het is hier nu nog maar 25 graden, dus een enorme shock voor ons. Wiet en ik gaan zo lekker douchen en dan gaan we voor de allerlaatste keer met z’n allen uit eten. Nog even genieten van lekker eten en samen zijn in Afrika voordat het weer voorbij is. Het is zo raar om nu te zeggen dat we weer weggaan, de zes weken zijn voorbij gevlogen. Ik heb ontzettend veel zin om weer lekker naar huis te gaan, maar ik ga wel met gemengde gevoelens omdat ik hier echt een supertijd heb gehad en alles ontzettend ga missen. Deze reis is geweldig geweest, ik heb de tijd van m’n leven gehad, de groep was super, het was perfect.. Ik wil hier zo graag nog eens terugkomen, maar voor nu; douchen, eten, laatste spullen inpakken en dan om half 11 op naar het vliegveld, time to go home!

Tot over een paar uurtjes lieverds, eindelijk weer!!
Dikke kussen en veel liefs xxxx