Dr. De Jong
Blijf op de hoogte en volg Eva
02 Oktober 2012 | Zambia, Choma
Hee Hollanders!
Het is weer tijd voor een nieuw verslag, we hebben weer ontzettend veel gedaan, ik zal de leukste en boeiendste dingetjes met jullie delen..
Zaterdag was Nicole jarig, dus we bleven met een aantal tot 12 uur op vrijdag om voor haar te zingen en haar te feliciteren. Hierna ben ik snel naar bed gegaan, want ik had zaterdagochtend dienst in het ziekenhuis samen met Bart. Om 7 uur gingen we met z’n allen ontbijten, we hadden alles versierd voor Nicole, was erg gezellig. Om half 9 begonnen Bart en ik met rondes op de Male Ward, de afdeling waar alle jongetjes en mannen boven de 5 jaar liggen. Alles ligt hier door elkaar, heb zo veel gezien, een paar voorbeelden: een man met een gedraaide darm waarvan een heel deel was afgestorven, een man met lepra, een man met gangreen aan z’n voet waarvan z’n voet er half af was, een man met een grote en pijnlijke prostaat, een jongetje die een hele grote wond had aan z’n hiel door een motorongeluk, een jongetje met een grote geïnfecteerde wond op z’n been, twee jongetjes met zeer ernstige brandwonden, dit deed me heel erg veel pijn, de mannetjes lagen naast elkaar, hadden over een groot gedeelte van hun lichaam derdegraads brandwonden, door rituelen met stoom bij traditional healers. Mensen zijn hier ontzettend gelovig, en als een kind ziek is of bijvoorbeeld niet goed groeit of eet, gaan ze met de kids naar een traditional healer, ook wel Witch doctor genoemd, waar de meest verschrikkelijke rituelen worden uitgevoerd om de ‘boze geesten’ uit de kinderen te verdrijven. Zo komen er dus regelmatig kindjes binnen met heel erg veel brandwonden, door de wonden en de infecties raken deze kids vaak zwaar ondervoed, dit vind ik echt heel erg om te zien. Verder lagen er ook mannen en kindjes die hiv-positief zijn en heel veel mannen die daarbij ook tuberculose hebben, hoop dat ik het niet ook oploop! Er lag ook een jongetje die een flinke ontsteking had in z’n scheenbeen, z’n spieren waren geïnfecteerd en z’n been moest opengesneden worden. Daarom mochten Bart en ik mee naar het zogenaamde ‘Operation Theatre’ waar ze het been open gingen snijden en het pus eruit gingen laten. De OK is hier ongelooflijk smerig en onhygiënisch, zo ondenkbaar voor ons, Nederlanders. Het jongetje was echt nog heel klein en hij was helemaal overstuur. Als narcose gebruiken ze hier Ketamine, dat veroorzaakt vaak hartproblemen en ademhalingsstilstand dus is heel gevaarlijk. Ze voegen er Atropine aan toe om die risico’s iets te verminderen, maar het is zeker niet ideaal. Toen de narcose werd ingespoten bij het jongetje, viel hij binnen 3 seconden helemaal weg, was best eng om te zien, ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Z’n ogen draaiden weg en hij leek ineens levenloos. De arts vroeg aan ons wie er ging snijden, echt ongelooflijk, als je een witte jas aan doet, mag je gelijk van alles doen, slaat helemaal nergens op. Bart en ik hebben dan ook allebei gepast uiteraard, waarna de arts zelf aan de slag ging. Ik zal niet in details treden, maar het was echt smerig en heftig om te zien..
Daarna was er nog een meisje van 2 maanden oud waarbij beide beentjes waren ingegipst omdat ze klompvoetjes had. Haar moeder was weer teruggekomen, omdat de voetjes van het kindje enorm begonnen te zwellen, het bleek dat het gips te strak zat en dan moest dus weer verwijderd worden.. Vandaag gaan ze kijken of ze opnieuw kunnen gipsen, dat hangt af van hoever de zwelling weg is.
Omdat het zaterdag was, hadden we ’s middags lekker geen college. We hebben even rustig aan gedaan en zijn rond half 5 naar de Craft Shop hier gegaan, dit is een soort van souvenirwinkeltje, waar de locals hun zelfgemaakte dingetjes kunnen neerzetten. Merel en Beauty runnen dit winkeltje, en ik heb leuke handgemaakte beeldjes gekocht!
Het restaurant zit naast dit winkeltje dus we zijn gelijk doorgegaan daar naartoe. Gert Jan, Janneke, Beauty, Merel, Elmo en Dr. Nouwen waren er ook. Het was echt ontzettend gezellig. Er kwam een bandje, ze hadden allemaal zelfgemaakte instrumenten en kwamen op de fiets aangereden. Ze speelden heerlijke muziek en we hebben lekker gedanst. Eén van onze Afrikaanse vriendjes, Choolwe, was er ook en hij trok me gelijk de dansvloer op! Ook Esther, de supergeweldige vrouw van de playroom was er, samen met haar dochtertje van 3 Luyando (‘liefde’, dezelfde naam als die ik hier heb gekregen) en haar tweeling van 9 maanden, en later op de avond heb ik ook haar man Fred ontmoet. We hebben lekker gegeten en daarna nog meer gedanst, gevoetbald, spelletjes gespeeld en heerlijke Coca Cola gedronken, dat was zoooooooo lekker, want ze hebben hier nergens frisdrank!
Zondag hadden we geen dienst, maar moesten we naar de kerk om 10 uur. Dit was ook echt super, er zaten ruim 800 mensen en kinderen in de kerk, ze begonnen met het zingen van wat liedjes, dat klonk echt prachtig! Daarna moesten wij allemaal naar voren komen, want de nieuwe gasten moesten weer worden verwelkomd. Ik kreeg als allereerste het woord en moest me voor 800 mensen voorstellen, vertellen wie ik was, wat ik hier doe, hoelang ik blijf en wat ik ervan vind. Het ging gelukkig goed, maar was best wel een beetje spannend.. De dienst duurde verder erg lang, we waren pas om iets voor 1 uur klaar, het werd op een gegeven moment een beetje slaapverwekkend haha! Ik was best gaar geworden van de dienst, dus na de lunch ben ik eventjes op bed gaan liggen tot om 4uur het volleybaltoernooi begon. Ik heb niet meegedaan met de wedstrijd, heb lekker gespeeld met de kids naast het volleybalveld, en verder de groep aangemoedigd, al werden ze flink ingemaakt door de Zambianen. Dit zijn trouwens wat namen van m’n nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, de kids van Macha: Choolwe, Hope, Prince, Stafrid, Felix, Kalundu, Nickson, Sunday, Gepego, Ova, Friday, Jackson and many more!
Na het volleyballen zijn we gaan eten en daarna hebben we een rustig avondje gehad, The Green Mile gekeken en rond 11 uur ben ik naar bed gegaan.
Gisteren was het maandag, ik had weer dienst in het ziekenhuis, met Lucas deze keer. We liepen mee met twee Zambiaanse artsen op de Female Ward, hier liggen dus alle meisjes van boven de 5 jaar en alle volwassen vrouwen. Ik heb een ontzettend leuke en leerzame ochtend gehad, de ziektebeelden van de patiënten waren weer heel divers en de artsen betrokken ons er heel erg bij. We mochten röntgenfoto’s beoordelen, lichamelijk onderzoek mee uit voeren, ik moest bijvoorbeeld naar de longen van een vrouw luisteren, waarna de arts vroeg wat ik hoorde. Ik dacht dat ik crepitaties hoorde in de rechterlong en dat klopte, dus kreeg ik dikke vette credits, yes!! Er lagen vrouwen met hiv en tbc, vrouwen met hoge bloeddruk, een vrouw met diabetes, een meisje met hartfalen, een vrouw met nierfalen, een meisje met brandwonden, een vrouw met een dubbele polsfractuur en een jonge vrouw met meningitis die net een week geleden was bevallen maar nog steeds klachten had. Er lag ook een vrouw die zelf gif had ingenomen nadat ze ruzie had gehad met haar man. Ze wilde haar man straffen door zichzelf ziek te maken of zelfs zelfmoord te plegen. Ze had er echter alleen wat buikpijn en misselijkheid aan overgehouden, en de arts zei dat ze gewoon bij haar man weg moest gaan, want als zij zou sterven zou hij toch wel verder gaan met z’n leven en een andere vrouw gaan zoeken. De vrouw was zelf nogal lacherig over de hele situatie, gelukkig konden we er een grapje van maken. Toen we klaar waren met de ronde moesten er 2 patiënten naar het Operation Theatre. De vrouw met de dubbele botbreuk in haar pols moest behandeld worden en ook het meisje dat vorige week was bevallen moest naar de O.K. De artsen waarmee we de ronde liepen, waren ook de artsen die de operaties gingen uitvoeren, daarom mochten Lucas en ik mee, ik had er superveel zin in!
Eerst gingen we de polsfractuur zetten, ik kreeg ook handschoenen en moest meehelpen. De fysiotherapeut hing aan haar pols, ik hing met m’n volle gewicht aan de elleboog van de vrouw om deze in 90 graden te houden, terwijl de arts de arm gipste. Ik zat helemaal onder het gips, maar ik voelde me wel nuttig! Vervolgens werd het meisje binnengebracht die vorige week was bevallen, ze had last van incontinentie en de artsen wilden checken of er geen delen van de placenta in de baarmoeder waren achter gebleven. Het meisje was ontzettend bang dus heb ik tijdens het begin van de procedure haar hand vastgehouden, vervolgens werd ze onder narcose gebracht en werd haar baarmoeder leeggehaald, dit was ontzettend heftig om te zien, heel aangrijpend..
Hierna dacht ik dat we klaar waren, maar in de wachtkamer zat alweer de volgende patiënt klaar voor een ingreep. Omdat onze arts er nog was, ging hij ook deze operatie uitvoeren. De dokter vroeg of ik de patiënt wilde gaan halen, het bleek om een jongetje te gaan die een enorme ontsteking had in z’n onderbeen. Het stond helemaal strak en was dik van de pus die erin zat. Ik tilde het ventje op en droeg hem naar de O.K. Hij was ontzettend bang en schreeuwde het uit, de traantjes rolden over z’n wangen, Lucas en ik probeerden hem te troosten. Toen riep de arts mij naar zich toe en zei dat ie me even ging laten zien hoe ik de narcose moest maken. Ik pakte een steriele spuit en zette daar een steriele naald op. Vervolgens moest ik een flesje Ketamine pakken en hieruit 0.5ml opzuigen met de naald, de lucht eruit tikken, en vervolgens moest ik uit een ander flesje nog 0.3ml Atropine toevoegen. Hierna zei de arts dat ik de anesthesie mocht toedienen, spannend!!! Het jongetje had een canule in z’n pols, dat ik open kon maken om de spuit erop te zetten en de vloeistof in te spuiten. Helaas was de canule niet goed bevestigd waardoor de anesthesie er weer langs uitliep, het jongetje moest opnieuw geprikt worden in z’n andere arm. Dit was ontzettend zielig, hij raakte helemaal in paniek en bleef schreeuwen en bewegen. We moesten hem met z’n drieën proberen stil te laten liggen, maar ondanks dat we ons best deden, prikte de dokter niet goed waardoor er nog een keer geprikt moest worden. Dit vond ik echt hartverscheurend, het mannetje was al zo bang en hij had al zo veel pijn.. Gelukkig ging het nu wel goed, waarna het patiëntje weer wat rustiger werd. Ik mocht opnieuw de anesthesie klaarmaken en heb vervolgens de narcose toegediend, ik voelde me stiekem een beetje dokter! Meestal mogen vrouwen minder doen dan mannen, maar de dokter vond me erg leuk, hij vroeg of ik Amerikaans was, omdat m’n Engels zo goed was en hij vroeg of ik getrouwd was hahaha. Lucas werd helemaal vergeten;)
De operatie was weer heftig, er kwam echt heel heel veel vuiligheid uit het been van de jongen, en het stonk ook echt. Lucas moest op een gegeven moment even de O.K. verlaten, omdat hij niet helemaal lekker werd, maar na een paar minuten ging het gelukkig weer. Toen de operatie klaar was, zijn we nog een tijdje bij het mannetje gebleven totdat z’n moeder er weer was, daarna zat onze dienst erop. De arts in kwestie vroeg hoe m’n schema voor de volgende dag eruit zag, en toen ik vertelde dat ik vrij was, nodigde hij me uit om weer naar het ziekenhuis te komen en mee te lopen. Dit leek me erg leuk en ik beloofde dan ook om er de volgende ochtend weer te zijn.
Na de dienst moest ik eventjes bijkomen van alle heftige dingen die ik had gezien en gedaan, het gaat je toch niet in de koude kleren zitten. Vervolgens hadden we om 2 uur weer college van Phil Thuma, was weer een boeiende les, maar ik vind het stiekem wel jammer dat we bijna elke dag college hebben.. Na de les ben ik met Wieteke, Leonore, Frank, Inge en Annet naar de Craft Shop gegaan, hier hadden we met Merel en Beauty afgesproken, want we wilden nog wat dingetjes kopen. Na het shoppen hebben we lekker bij het restaurantje ernaast een ijskoude Coca Cola gedronken en meteen gereserveerd voor donderdagavond. Merel en Beauty gaan dan waarschijnlijk ook lekker met ons mee eten. We zijn met z’n 8en weer terug naar onze dorm gelopen, het was precies etenstijd. We hadden Merel en Beauty uitgenodigd om daarna een filmpje te komen kijken, maar ze moesten om 8 uur thuis zijn dus kwamen ze met een dvd van Mr. Bean waarvan we wat afleveringetjes hebben gekeken. Hierna hebben we ons helemaal kapot gelachen met een heel leuk spel, weerwolven, supergrappig! Rond een uurtje of 11, half 12 ben ik lekker gaan douchen en naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen, ondanks dat ik die avond m’n Lariam weer had ingenomen.
Vanmorgen zaten we, op Lucas na, allemaal weer aan het ontbijt om 7 uur, het kostte me wel moeite vandaag om op te staan. Na het eten, wassen en aankleden ben ik samen met Annet en Iris naar het ziekenhuis gegaan. Wij waren eigenlijk alle drie vrij, maar hadden toch wel zin om te gaan kijken, elke ervaring is mooi meegenomen! Iris ging naar de Maternity Ward en Annet en ik voegde ons bij de arts waarmee ik gisteren ook meeliep op de Female Ward. Er waren wat patiënten naar huis en er waren wat nieuwe patiënten bijgekomen, een jong meisje bijvoorbeeld met enorme brandwonden, heel erg zielig, en een vrouw die van haar fiets was gevallen en een enorme wond op haar hoofd had opgelopen. De ronde was snel klaar vandaag, waarna we nog alle tijd hadden om naar andere delen van het ziekenhuis te gaan. De doc waarmee we liepen, zei dat we wel op de O.K. konden gaan kijken, maar we zijn eerst naar de Maternity Ward gegaan. Hier lagen 3 hoogzwangere vrouwen, het bleek dat het kindje bij één van de vrouwen in de buik was gestorven, verschrikkelijk..
De Amerikaanse kinderarts Amy liep net haar ronde bij de prematuurtjes, de allerkleinste onder de baby’s. Deze te vroeg geboren kindjes liggen samen met hun moeders in een aparte kamer waar de verwarming ontzettend hoog staat en het zeker 40 graden is. Omdat de kindjes prematuur zijn, zijn ze nog niet in staat om hun temperatuur op peil te houden, dus worden ze ook in veel warme doeken gewikkeld. Het kleinste kindje dat er lag, was het zoontje van het meisje waarbij ze gisteren de baarmoeder hadden geleegd in de O.K. Zij had meningitis tijdens de zwangerschap en haar zoontje werd geboren na 7 maanden, hij woog slechts 950 gram toen hij ter wereld kwam vorige week. Eerst viel hij nog af tot 900 gram en lag hij zeer kritiek, maar gelukkig is zijn gewicht nu toegenomen tot 1,1kg. Hij is aan het aansterken, ik hoop zo dat ie het redt! Het is het kleinste mensje dat ik ooit heb gezien. Er lagen nog meer hele kleintjes van tussen de 1 en de 2 kg, ongelooflijk de vechtlust die ze hebben.
Na deze ronde ben ik nog even bij de zwangere vrouwen gaan kijken en daarna ben ik naar Esther in de playroom gelopen. Wieteke en Inge liepen met haar mee vandaag, en ik ben even gezellig een praatje gaan maken. De lieve Choolwe was er ook en ze begon gelijk te lachen toen ze me zag, een lach die goud waard is!!
Esther, Wieteke en Inge gingen daarna naar de kinderafdeling om met de zieke kids te spelen, dus ik ben daar ook weer lekker naartoe gegaan. De moeder die me de naam Luyando had gegeven was er ook nog, het was erg gezellig! Ik heb met wat moeders een praatje gemaakt, en lekker met de kindjes gespeeld. Heb hier ook wat mooie foto’s gemaakt. Rond een uurtje of 12 ben ik weer terug naar de dorm gegaan, en om 1 uur kregen we lekkere sandwiches met ei, tomaat en ui en lekker fruitsalade als lunch. Om 2 uur hadden we weer college van Phil en nu zit ik even te relaxen in de woonkamer met Leonore, Stieneke, Inge, Nicole en Wieteke. Lekker met een cupasoupje erbij, jammieee! Ik begin het ongezonde eten nu wel te missen hoor, zou een moord doen voor een bezoekje aan de Mac of aan de Burger King, of een lekkere frikandel speciaal. Maar ook een geitenkaassalade of sushi gaat er zeker wel in. Het eten hier is goed, maar bijna elke dag rijst en altijd dezelfde koolsalade worden toch iets minder lekker na 10 dagen haha. Verder overleven we allemaal, maar sinds gisteren hebben we wel een kleine diarree epidemie in onze dorm, de eerste slachtoffers zijn gevallen, helaas zijn mijn darmen ook een beetje van slag. Ik zal jullie verdere details besparen, maar wordt vervolgd…
Het is weer tijd voor een nieuw verslag, we hebben weer ontzettend veel gedaan, ik zal de leukste en boeiendste dingetjes met jullie delen..
Zaterdag was Nicole jarig, dus we bleven met een aantal tot 12 uur op vrijdag om voor haar te zingen en haar te feliciteren. Hierna ben ik snel naar bed gegaan, want ik had zaterdagochtend dienst in het ziekenhuis samen met Bart. Om 7 uur gingen we met z’n allen ontbijten, we hadden alles versierd voor Nicole, was erg gezellig. Om half 9 begonnen Bart en ik met rondes op de Male Ward, de afdeling waar alle jongetjes en mannen boven de 5 jaar liggen. Alles ligt hier door elkaar, heb zo veel gezien, een paar voorbeelden: een man met een gedraaide darm waarvan een heel deel was afgestorven, een man met lepra, een man met gangreen aan z’n voet waarvan z’n voet er half af was, een man met een grote en pijnlijke prostaat, een jongetje die een hele grote wond had aan z’n hiel door een motorongeluk, een jongetje met een grote geïnfecteerde wond op z’n been, twee jongetjes met zeer ernstige brandwonden, dit deed me heel erg veel pijn, de mannetjes lagen naast elkaar, hadden over een groot gedeelte van hun lichaam derdegraads brandwonden, door rituelen met stoom bij traditional healers. Mensen zijn hier ontzettend gelovig, en als een kind ziek is of bijvoorbeeld niet goed groeit of eet, gaan ze met de kids naar een traditional healer, ook wel Witch doctor genoemd, waar de meest verschrikkelijke rituelen worden uitgevoerd om de ‘boze geesten’ uit de kinderen te verdrijven. Zo komen er dus regelmatig kindjes binnen met heel erg veel brandwonden, door de wonden en de infecties raken deze kids vaak zwaar ondervoed, dit vind ik echt heel erg om te zien. Verder lagen er ook mannen en kindjes die hiv-positief zijn en heel veel mannen die daarbij ook tuberculose hebben, hoop dat ik het niet ook oploop! Er lag ook een jongetje die een flinke ontsteking had in z’n scheenbeen, z’n spieren waren geïnfecteerd en z’n been moest opengesneden worden. Daarom mochten Bart en ik mee naar het zogenaamde ‘Operation Theatre’ waar ze het been open gingen snijden en het pus eruit gingen laten. De OK is hier ongelooflijk smerig en onhygiënisch, zo ondenkbaar voor ons, Nederlanders. Het jongetje was echt nog heel klein en hij was helemaal overstuur. Als narcose gebruiken ze hier Ketamine, dat veroorzaakt vaak hartproblemen en ademhalingsstilstand dus is heel gevaarlijk. Ze voegen er Atropine aan toe om die risico’s iets te verminderen, maar het is zeker niet ideaal. Toen de narcose werd ingespoten bij het jongetje, viel hij binnen 3 seconden helemaal weg, was best eng om te zien, ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Z’n ogen draaiden weg en hij leek ineens levenloos. De arts vroeg aan ons wie er ging snijden, echt ongelooflijk, als je een witte jas aan doet, mag je gelijk van alles doen, slaat helemaal nergens op. Bart en ik hebben dan ook allebei gepast uiteraard, waarna de arts zelf aan de slag ging. Ik zal niet in details treden, maar het was echt smerig en heftig om te zien..
Daarna was er nog een meisje van 2 maanden oud waarbij beide beentjes waren ingegipst omdat ze klompvoetjes had. Haar moeder was weer teruggekomen, omdat de voetjes van het kindje enorm begonnen te zwellen, het bleek dat het gips te strak zat en dan moest dus weer verwijderd worden.. Vandaag gaan ze kijken of ze opnieuw kunnen gipsen, dat hangt af van hoever de zwelling weg is.
Omdat het zaterdag was, hadden we ’s middags lekker geen college. We hebben even rustig aan gedaan en zijn rond half 5 naar de Craft Shop hier gegaan, dit is een soort van souvenirwinkeltje, waar de locals hun zelfgemaakte dingetjes kunnen neerzetten. Merel en Beauty runnen dit winkeltje, en ik heb leuke handgemaakte beeldjes gekocht!
Het restaurant zit naast dit winkeltje dus we zijn gelijk doorgegaan daar naartoe. Gert Jan, Janneke, Beauty, Merel, Elmo en Dr. Nouwen waren er ook. Het was echt ontzettend gezellig. Er kwam een bandje, ze hadden allemaal zelfgemaakte instrumenten en kwamen op de fiets aangereden. Ze speelden heerlijke muziek en we hebben lekker gedanst. Eén van onze Afrikaanse vriendjes, Choolwe, was er ook en hij trok me gelijk de dansvloer op! Ook Esther, de supergeweldige vrouw van de playroom was er, samen met haar dochtertje van 3 Luyando (‘liefde’, dezelfde naam als die ik hier heb gekregen) en haar tweeling van 9 maanden, en later op de avond heb ik ook haar man Fred ontmoet. We hebben lekker gegeten en daarna nog meer gedanst, gevoetbald, spelletjes gespeeld en heerlijke Coca Cola gedronken, dat was zoooooooo lekker, want ze hebben hier nergens frisdrank!
Zondag hadden we geen dienst, maar moesten we naar de kerk om 10 uur. Dit was ook echt super, er zaten ruim 800 mensen en kinderen in de kerk, ze begonnen met het zingen van wat liedjes, dat klonk echt prachtig! Daarna moesten wij allemaal naar voren komen, want de nieuwe gasten moesten weer worden verwelkomd. Ik kreeg als allereerste het woord en moest me voor 800 mensen voorstellen, vertellen wie ik was, wat ik hier doe, hoelang ik blijf en wat ik ervan vind. Het ging gelukkig goed, maar was best wel een beetje spannend.. De dienst duurde verder erg lang, we waren pas om iets voor 1 uur klaar, het werd op een gegeven moment een beetje slaapverwekkend haha! Ik was best gaar geworden van de dienst, dus na de lunch ben ik eventjes op bed gaan liggen tot om 4uur het volleybaltoernooi begon. Ik heb niet meegedaan met de wedstrijd, heb lekker gespeeld met de kids naast het volleybalveld, en verder de groep aangemoedigd, al werden ze flink ingemaakt door de Zambianen. Dit zijn trouwens wat namen van m’n nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, de kids van Macha: Choolwe, Hope, Prince, Stafrid, Felix, Kalundu, Nickson, Sunday, Gepego, Ova, Friday, Jackson and many more!
Na het volleyballen zijn we gaan eten en daarna hebben we een rustig avondje gehad, The Green Mile gekeken en rond 11 uur ben ik naar bed gegaan.
Gisteren was het maandag, ik had weer dienst in het ziekenhuis, met Lucas deze keer. We liepen mee met twee Zambiaanse artsen op de Female Ward, hier liggen dus alle meisjes van boven de 5 jaar en alle volwassen vrouwen. Ik heb een ontzettend leuke en leerzame ochtend gehad, de ziektebeelden van de patiënten waren weer heel divers en de artsen betrokken ons er heel erg bij. We mochten röntgenfoto’s beoordelen, lichamelijk onderzoek mee uit voeren, ik moest bijvoorbeeld naar de longen van een vrouw luisteren, waarna de arts vroeg wat ik hoorde. Ik dacht dat ik crepitaties hoorde in de rechterlong en dat klopte, dus kreeg ik dikke vette credits, yes!! Er lagen vrouwen met hiv en tbc, vrouwen met hoge bloeddruk, een vrouw met diabetes, een meisje met hartfalen, een vrouw met nierfalen, een meisje met brandwonden, een vrouw met een dubbele polsfractuur en een jonge vrouw met meningitis die net een week geleden was bevallen maar nog steeds klachten had. Er lag ook een vrouw die zelf gif had ingenomen nadat ze ruzie had gehad met haar man. Ze wilde haar man straffen door zichzelf ziek te maken of zelfs zelfmoord te plegen. Ze had er echter alleen wat buikpijn en misselijkheid aan overgehouden, en de arts zei dat ze gewoon bij haar man weg moest gaan, want als zij zou sterven zou hij toch wel verder gaan met z’n leven en een andere vrouw gaan zoeken. De vrouw was zelf nogal lacherig over de hele situatie, gelukkig konden we er een grapje van maken. Toen we klaar waren met de ronde moesten er 2 patiënten naar het Operation Theatre. De vrouw met de dubbele botbreuk in haar pols moest behandeld worden en ook het meisje dat vorige week was bevallen moest naar de O.K. De artsen waarmee we de ronde liepen, waren ook de artsen die de operaties gingen uitvoeren, daarom mochten Lucas en ik mee, ik had er superveel zin in!
Eerst gingen we de polsfractuur zetten, ik kreeg ook handschoenen en moest meehelpen. De fysiotherapeut hing aan haar pols, ik hing met m’n volle gewicht aan de elleboog van de vrouw om deze in 90 graden te houden, terwijl de arts de arm gipste. Ik zat helemaal onder het gips, maar ik voelde me wel nuttig! Vervolgens werd het meisje binnengebracht die vorige week was bevallen, ze had last van incontinentie en de artsen wilden checken of er geen delen van de placenta in de baarmoeder waren achter gebleven. Het meisje was ontzettend bang dus heb ik tijdens het begin van de procedure haar hand vastgehouden, vervolgens werd ze onder narcose gebracht en werd haar baarmoeder leeggehaald, dit was ontzettend heftig om te zien, heel aangrijpend..
Hierna dacht ik dat we klaar waren, maar in de wachtkamer zat alweer de volgende patiënt klaar voor een ingreep. Omdat onze arts er nog was, ging hij ook deze operatie uitvoeren. De dokter vroeg of ik de patiënt wilde gaan halen, het bleek om een jongetje te gaan die een enorme ontsteking had in z’n onderbeen. Het stond helemaal strak en was dik van de pus die erin zat. Ik tilde het ventje op en droeg hem naar de O.K. Hij was ontzettend bang en schreeuwde het uit, de traantjes rolden over z’n wangen, Lucas en ik probeerden hem te troosten. Toen riep de arts mij naar zich toe en zei dat ie me even ging laten zien hoe ik de narcose moest maken. Ik pakte een steriele spuit en zette daar een steriele naald op. Vervolgens moest ik een flesje Ketamine pakken en hieruit 0.5ml opzuigen met de naald, de lucht eruit tikken, en vervolgens moest ik uit een ander flesje nog 0.3ml Atropine toevoegen. Hierna zei de arts dat ik de anesthesie mocht toedienen, spannend!!! Het jongetje had een canule in z’n pols, dat ik open kon maken om de spuit erop te zetten en de vloeistof in te spuiten. Helaas was de canule niet goed bevestigd waardoor de anesthesie er weer langs uitliep, het jongetje moest opnieuw geprikt worden in z’n andere arm. Dit was ontzettend zielig, hij raakte helemaal in paniek en bleef schreeuwen en bewegen. We moesten hem met z’n drieën proberen stil te laten liggen, maar ondanks dat we ons best deden, prikte de dokter niet goed waardoor er nog een keer geprikt moest worden. Dit vond ik echt hartverscheurend, het mannetje was al zo bang en hij had al zo veel pijn.. Gelukkig ging het nu wel goed, waarna het patiëntje weer wat rustiger werd. Ik mocht opnieuw de anesthesie klaarmaken en heb vervolgens de narcose toegediend, ik voelde me stiekem een beetje dokter! Meestal mogen vrouwen minder doen dan mannen, maar de dokter vond me erg leuk, hij vroeg of ik Amerikaans was, omdat m’n Engels zo goed was en hij vroeg of ik getrouwd was hahaha. Lucas werd helemaal vergeten;)
De operatie was weer heftig, er kwam echt heel heel veel vuiligheid uit het been van de jongen, en het stonk ook echt. Lucas moest op een gegeven moment even de O.K. verlaten, omdat hij niet helemaal lekker werd, maar na een paar minuten ging het gelukkig weer. Toen de operatie klaar was, zijn we nog een tijdje bij het mannetje gebleven totdat z’n moeder er weer was, daarna zat onze dienst erop. De arts in kwestie vroeg hoe m’n schema voor de volgende dag eruit zag, en toen ik vertelde dat ik vrij was, nodigde hij me uit om weer naar het ziekenhuis te komen en mee te lopen. Dit leek me erg leuk en ik beloofde dan ook om er de volgende ochtend weer te zijn.
Na de dienst moest ik eventjes bijkomen van alle heftige dingen die ik had gezien en gedaan, het gaat je toch niet in de koude kleren zitten. Vervolgens hadden we om 2 uur weer college van Phil Thuma, was weer een boeiende les, maar ik vind het stiekem wel jammer dat we bijna elke dag college hebben.. Na de les ben ik met Wieteke, Leonore, Frank, Inge en Annet naar de Craft Shop gegaan, hier hadden we met Merel en Beauty afgesproken, want we wilden nog wat dingetjes kopen. Na het shoppen hebben we lekker bij het restaurantje ernaast een ijskoude Coca Cola gedronken en meteen gereserveerd voor donderdagavond. Merel en Beauty gaan dan waarschijnlijk ook lekker met ons mee eten. We zijn met z’n 8en weer terug naar onze dorm gelopen, het was precies etenstijd. We hadden Merel en Beauty uitgenodigd om daarna een filmpje te komen kijken, maar ze moesten om 8 uur thuis zijn dus kwamen ze met een dvd van Mr. Bean waarvan we wat afleveringetjes hebben gekeken. Hierna hebben we ons helemaal kapot gelachen met een heel leuk spel, weerwolven, supergrappig! Rond een uurtje of 11, half 12 ben ik lekker gaan douchen en naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen, ondanks dat ik die avond m’n Lariam weer had ingenomen.
Vanmorgen zaten we, op Lucas na, allemaal weer aan het ontbijt om 7 uur, het kostte me wel moeite vandaag om op te staan. Na het eten, wassen en aankleden ben ik samen met Annet en Iris naar het ziekenhuis gegaan. Wij waren eigenlijk alle drie vrij, maar hadden toch wel zin om te gaan kijken, elke ervaring is mooi meegenomen! Iris ging naar de Maternity Ward en Annet en ik voegde ons bij de arts waarmee ik gisteren ook meeliep op de Female Ward. Er waren wat patiënten naar huis en er waren wat nieuwe patiënten bijgekomen, een jong meisje bijvoorbeeld met enorme brandwonden, heel erg zielig, en een vrouw die van haar fiets was gevallen en een enorme wond op haar hoofd had opgelopen. De ronde was snel klaar vandaag, waarna we nog alle tijd hadden om naar andere delen van het ziekenhuis te gaan. De doc waarmee we liepen, zei dat we wel op de O.K. konden gaan kijken, maar we zijn eerst naar de Maternity Ward gegaan. Hier lagen 3 hoogzwangere vrouwen, het bleek dat het kindje bij één van de vrouwen in de buik was gestorven, verschrikkelijk..
De Amerikaanse kinderarts Amy liep net haar ronde bij de prematuurtjes, de allerkleinste onder de baby’s. Deze te vroeg geboren kindjes liggen samen met hun moeders in een aparte kamer waar de verwarming ontzettend hoog staat en het zeker 40 graden is. Omdat de kindjes prematuur zijn, zijn ze nog niet in staat om hun temperatuur op peil te houden, dus worden ze ook in veel warme doeken gewikkeld. Het kleinste kindje dat er lag, was het zoontje van het meisje waarbij ze gisteren de baarmoeder hadden geleegd in de O.K. Zij had meningitis tijdens de zwangerschap en haar zoontje werd geboren na 7 maanden, hij woog slechts 950 gram toen hij ter wereld kwam vorige week. Eerst viel hij nog af tot 900 gram en lag hij zeer kritiek, maar gelukkig is zijn gewicht nu toegenomen tot 1,1kg. Hij is aan het aansterken, ik hoop zo dat ie het redt! Het is het kleinste mensje dat ik ooit heb gezien. Er lagen nog meer hele kleintjes van tussen de 1 en de 2 kg, ongelooflijk de vechtlust die ze hebben.
Na deze ronde ben ik nog even bij de zwangere vrouwen gaan kijken en daarna ben ik naar Esther in de playroom gelopen. Wieteke en Inge liepen met haar mee vandaag, en ik ben even gezellig een praatje gaan maken. De lieve Choolwe was er ook en ze begon gelijk te lachen toen ze me zag, een lach die goud waard is!!
Esther, Wieteke en Inge gingen daarna naar de kinderafdeling om met de zieke kids te spelen, dus ik ben daar ook weer lekker naartoe gegaan. De moeder die me de naam Luyando had gegeven was er ook nog, het was erg gezellig! Ik heb met wat moeders een praatje gemaakt, en lekker met de kindjes gespeeld. Heb hier ook wat mooie foto’s gemaakt. Rond een uurtje of 12 ben ik weer terug naar de dorm gegaan, en om 1 uur kregen we lekkere sandwiches met ei, tomaat en ui en lekker fruitsalade als lunch. Om 2 uur hadden we weer college van Phil en nu zit ik even te relaxen in de woonkamer met Leonore, Stieneke, Inge, Nicole en Wieteke. Lekker met een cupasoupje erbij, jammieee! Ik begin het ongezonde eten nu wel te missen hoor, zou een moord doen voor een bezoekje aan de Mac of aan de Burger King, of een lekkere frikandel speciaal. Maar ook een geitenkaassalade of sushi gaat er zeker wel in. Het eten hier is goed, maar bijna elke dag rijst en altijd dezelfde koolsalade worden toch iets minder lekker na 10 dagen haha. Verder overleven we allemaal, maar sinds gisteren hebben we wel een kleine diarree epidemie in onze dorm, de eerste slachtoffers zijn gevallen, helaas zijn mijn darmen ook een beetje van slag. Ik zal jullie verdere details besparen, maar wordt vervolgd…
-
02 Oktober 2012 - 17:25
Patricia:
Halloo wijffie,
Wat heerlijk om te lezen dat het goed met je gaat en dat je het zo naar je zin hebt.
MMis je, Patricia -
02 Oktober 2012 - 18:26
Mieke Boekhold:
Hey Eef
Mooi verslag, wat maak jij veel mee! En je zult enorm veel leren succes ermee en geniet er ook van.
Lieve groetjes uit etten-leur -
02 Oktober 2012 - 18:56
Juudje:
Hoi lief nichtje!!
Wat mooi om te lezen, en natuurlijk is het niet allemaal net als hier en boffen we hier in Nederland maar weer!
Fijn dat je het verder goed hebt!!
Dikke kus juudje
Mis je -
02 Oktober 2012 - 20:28
Margaret:
Hoi Eva,
Wat een mooie ervaring voor je zeg!!!
Er komen zo al nog wat indrukken op je af. Erg leuk geschreven, ik zie je echt helemaal je
ding daar doen haha.
Leuk!!!!
Geniet ervan!
Liefs Leon en Margaret -
02 Oktober 2012 - 20:38
Tonny:
Ha Dr De Jong,
Ik lees net je verhaal. En ik ben verbijsterd! Wat een heftige dingen maak je daar mee. Het is natuurlijk wel heel erg leerzaam. Maar ook erg heftig. Je kunt daar in ieder geval heel veel goede dingen voor de mensen doen. Dat lijkt mij wel heel apart en mooi.
Vond je het niet eng om die narcose te maken? Omdat die hoeveelheden wel erg nauw luisteren?
Ook eng dat het zo'n heftig middel is!
Praten jullie onderling goed over al die heftige toestanden en voorvallen? Dat lijkt me wel noodzakelijk, zullen we maar zeggen. Het is geweldig om alles te lezen.
Hier gaat alles zijn gewone gangetje. Afgelopen zaterdag bij Marianne en Abe geweest. Lekker even naar Scheveningen en daarna gaan eten bij een eetcafé. En verder gaan we gewoon werken enz. Bert en ik zijn nu wel begonnen met trainen voor de 10km. Op woensdagavond loop ik met bodyactive ook nog buiten op straat. En dan natuurlijk op zondagochtend. Dus ik denk dat het wel gaat lukken.
Ik vind het ontzettend mooi om je verslagen te lezen. Later print ik ze uit en ga er een boek van maken!
Bert is koffie aan het zetten en hij is klaar. We gaan naar de Champions league kijken. Ik weet alleen niet meer wie er zometeen spelen;-)
Nou meid, heel veel kussen en liefs van ons.
We kijken weer uit naar het volgende verslag! Geniet maar lekker van de kinderen en de lieve mensen.
HVJ Bert en de moeder van Dr De Jong
Hopelijk valt het mee met de diarree aanvallen!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx doeiiiiiiiii
-
02 Oktober 2012 - 22:39
Jennifer:
Super indrukwekkend om te lezen Eef! U're gonna be such a great doctor!! Tot snel xxxxx -
02 Oktober 2012 - 22:39
Jennifer:
Super indrukwekkend om te lezen Eef! U're gonna be such a great doctor!! Tot snel xxxxx -
02 Oktober 2012 - 22:39
Jennifer:
Super indrukwekkend om te lezen Eef! U're gonna be such a great doctor!! Tot snel xxxxx -
02 Oktober 2012 - 22:51
Marcia Geurts:
Hoi Eva
Erg fijn om je reisverslag te kunnen kezen. Wat heftig wat je daar allemaal beleefd. Toch moet het wel erg leerzaam voor je zijn om zo iets mee te maken. Zo'n ervaring vergeet je nooit meer.
Dan realiseer je je maar weer des te meer dat we hier in het Westen wel erg bevoorrecht zijn op het gebied van de gezondheidszorg.
Geniet van deze periode.
Hopelijk ben je weer gauw van je darm problemen af en wordt je darmflora immuun voor de ziekte kiemen.
Heel veel knuffels ook van Yanky
Lierfs Marcia -
03 Oktober 2012 - 07:24
Conny:
Jeetje Eva, wat een verhalen allemaal zeg. Wat je allemaal meemaakt in zo'n korte tijd. En wat een verschillen. Ik wens je nog een mooie tijd en veel wijsheid toe en een goede (darm) gezondheid.
Groetjes en een dikke knuffel van ons.
Conny en Viv -
03 Oktober 2012 - 10:30
Aniek:
Eeef!
Wat een leuk verhaal weer maar ook erg heftige dingen die je daar ziet! Je verveelt je in ieder geval niet daar;)
Geniet ervan! dikke kus xxxx -
03 Oktober 2012 - 14:25
Tonny:
Ha Eef,
Ik heb je verhaal al een paar keer gelezen.
Wat maak je toch veel mee zeg.
Indrukwekkend.....
Kus mama -
03 Oktober 2012 - 16:53
Oma En Opa Proosten:
Lieve Eva,
Wat een verhalen en dan de manier waarop je het verteld. Geweldig zeg!!!!!!
Ik ben echt onder de indruk van wat jij daar allemaal mee maakt.
Je doet er natuurlijk wel een hoop ervaring op. Het lijkt me heel heftig met al die nare ziektes
Nu begrijp je pas hoe goed wij het hier hebben al mopperen wij hier soms.
Ik heb gisteren Leonie Nijsse gesproken en die had jouw verslagen ook gelezen, ze vond
ze hardstkke goed. Sinds gisteren wonen ze hier.
Nou lieve kind ik hoop dat je darmen je niet teveel in de steek laten en wens je het allerbeste
met je lieve kindjes daar
Groetjes en kusjes van oma. Doeiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!!!!!!!!!
Lieve Eva,
Opa wil ook nog een paar regeltjes toevoegen aan het episteltje van oma.
Tijdens het typen van oma brak er een geweldige regenbui los. Ik ben naar buiten gerend en heb de was die aan de lijn hing er af gehaald en onder het afdak gelegd.
Zoo...., nu heb je waarschijnlijk het beeld voor je hoe het weer hier op dit moment is.
Nou Eva,
Wij hebben weer kennis genomen van jouw uitvoerig bericht. Ik vind het geweldig hoe je daar in het verre Afrika je inzet voor de mensen en ook nog speciaal voor de kleintjes. Wij lezen met steeds stijgende verbazing naar hetgeen je daar allemaal al mag doen. Het lijkt wel of je al een volleerde arts bent.
Je snapt natuurlijk wel dat wij daar heel erg trots op zijn.
Ik denk dat je buiten je leermomenten om, ook voldoende de gelegenheid krijgt om je te ontspannen.
Wij hebben vanuit hier de indruk dat je het heel goed naar je zin hebt en dat je met veel inzet en liefde de mensen daar behulpzaam bent. Het lijkt mij dat je daar je hele ziel en zaligheid inlegt en er veel voldoening van hebt.
Eva, je begrijpt wel, nu we dit allemaal lezen, wij steeds meer waardering voor je krijgen en met trots daar velen van in kennis stellen!
Lieve Eefje, dit was weer een berichtje van Oma en Opa. We blijven met je meeleven en wensen je veel succes bij de studie en het leven daar in Zambia!!!
Natuurlijk ook kusjes van Opa....hé !!
-
03 Oktober 2012 - 21:15
Klaas De Jong:
Hoi Eva,
Ik lees met verbazing het verslag van je belevenissen. Ontwortelend, voel ik achter de regels.
De mislukkende narcose, het gehak met een lancet, de stinkende pus en dat allemaal bij een klein bibberend jongetje. Ik begrijp je aandacht voor de kleine vrolijke kinderen. Iets dergelijks overkomt mij als ik een gruwelijke ellende-documentaire heb gezien; ik ben altijd verbijsterd en vertederd door de, ondanks alles, blije kinderen. Ik krijg de indruk dat je daar heel snel een mooie volwassene aan het worden bent. Ik geniet daarvan en ik wens je sterkte.
opa Klaas -
04 Oktober 2012 - 21:21
Tonny:
Hee Eef,
Wat een leuke lieve reacties krijg je van alle mensen.
Fijn hè.
Slaap lekker straks
xxx mama -
04 Oktober 2012 - 22:31
He.lma En Deni:
He eefje, geweldig leuk verslag en het bevalt je erg goed daar volgens ons. Kijk goed uit met alles hoor en niet zelf ziek worden . We missen je erg maar er hebben wel 4 leuke meiden gesoliciteerd waaronder een vriendinnetje van je. Veel plezier nog en een dikke knuffel, ook van cheffie natuurlijk !
Helma en deni -
05 Oktober 2012 - 11:29
Kelly Hellemons:
Hee Eef! Wat maak je een hoop dingen mee zeg! Lijkt me echt geweldig! De foto's zijn ook super, kan me voorstellen dat je je nog geen moment verveeld hebt! Wat gaaf dat die arts je zo betrok bij de operaties! Hij zal vast wel een goede potentiele dokter in je zien!? ;-)
Let goed op jezelf met die diarree epidemie! Ik had in India elke dag ORS gedronken en dat hielp heel goed! Heb maar 1 dag last gehad van diarree!
Groetjes Kelly -
05 Oktober 2012 - 11:29
Kelly Hellemons:
Hee Eef! Wat maak je een hoop dingen mee zeg! Lijkt me echt geweldig! De foto's zijn ook super, kan me voorstellen dat je je nog geen moment verveeld hebt! Wat gaaf dat die arts je zo betrok bij de operaties! Hij zal vast wel een goede potentiele dokter in je zien!? ;-)
Let goed op jezelf met die diarree epidemie! Ik had in India elke dag ORS gedronken en dat hielp heel goed! Heb maar 1 dag last gehad van diarree!
Nog een fijne tijd daar, tijd is om voordat je het door hebt!
Groetjes Kelly -
07 Oktober 2012 - 10:36
Tante Wil Busio:
hoi Eva
ik heb met verbijstering jou verslag zitten lezen, maar sommig e dingen begrijp ik niet .
je zult me wel dom vinden , maar ik dacht met die dokters die daar komen dat alles 'n beetje beter zou zijn. maar dat is niet zo dan.maar van de andere kant als je geen goede spullen hebt valt dat ook niet mee.
maar het is wel fijn om te lezen dat het goed met je gaat , en ik maak erop uit dat je geen spinnen meer ziet, want je slaapt goed.
verders Eva het ga je goed, en tot de volgende mail.
heel veel groetjes tante wil -
08 Oktober 2012 - 19:17
Opa En Oma Proosten:
Lieve Eva,
We hebben weer zo'n enorm heftig verhaal van je gelezen. Het lijkt haast onvoorstelbaar waar je allemaal al mee geconfronteerd wordt. Maar je schrijft er over als of je er jaren mee bezig bent. Het lijkt ons een harde leerschool waar je een hele hoop van opsteekt.
Wij hebben de indruk dat je ook voldoende de gelegeheid hebt om je te ontspannen. Dat heb je zeker nodig om de harde praktijk, waar je getuige van bent, goed te kunnen verwerken.
Eva, we gaan er van uit dat je de komende weken in Zambia nog steeds van die prachtige ervaringen op zult doen. We wensen je daarbij nog veel succes.
De tijd gaat snel en het is echt niet meer zo lang tot we je weer in levende lijve zullen zien.
Groeten en kusjes van Oma en opa.
-
09 Oktober 2012 - 00:26
Djoery :
Hey Eef,
Leuk om te lezen dat je het zo goed naar je zin hebt.
Veel plezier daar nog
X
Djoery
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
